Is vasten nog van deze tijd? Juist wel, vindt Rwan Al-Attar uit Gemert

GEMERT – Is vasten nog van deze tijd? Juist wel, vindt Rwan Al-Attar (21). De Gemertse studente heeft tijdens de afgelopen Ramadan gevast. De Ramadan is de heilige maand van inkeer voor moslims: van dageraad tot zonsondergang wordt er niet gegeten en gedronken, niet gerookt en niet aan geslachtsgemeenschap gedaan. Lichaam en geest worden zo gezuiverd en er is ruimte voor reflectie.

Door Marcel Bosmans

Rwan komt oorspronkelijk uit Irak, maar is op 3-jarige leeftijd met haar familie gevlucht naar Nederland: “Heel mijn bewuste leven woon ik al in Gemert. Hier wonen mijn naasten en mijn vrienden. Zij zijn mijn kader, hebben mij gevormd. Ik kom uit Gemert, maar ook uit Irak. Dat voelt voor mij niet als een tegenstelling. Thuis is waar het hart is.” 

Open

Mijn ouders zijn opgegroeid met een bepaald geloof en in een bepaalde cultuur. Een deel van de normen en waarden die zij aan mij hebben meegegeven, vloeit voort uit deze traditie, een deel is universeel. Aan mij is niet opgelegd hoe ik zou moeten leven, maar ik heb wel een leidraad meegekregen. Dat je iemand aankijkt en lacht, die je op straat tegenkomt, bijvoorbeeld. Zo laat je zien dat je medemensen open en onbevooroordeeld tegemoet treedt. Andere kernwaarden binnen ons gezin zijn: respect hebben voor elkaar, rekening houden met elkaar, lief zijn voor de ander, je best doen en dankbaar zijn. Want alles gebeurt met een reden. Kortom; proberen een goed mens te zijn. Voor jezelf en voor alles wat leeft. Daar staan wij als gezin niet alleen in. Het ligt besloten in de drie grote godsdiensten, die Abraham als aartsvader hebben: het joodse, christelijke en islamitische geloof. Als we gezamenlijk volgens dit grondbeginsel leven, dan komt het goed met de wereld die we delen.”

Positief

Positief en respectvol in het leven staan is voor Rwan vanzelfsprekend. “Ik denk er niet zo bij na, het is gewoon zoals ik graag met mensen omga. Ik geloof dat goed doet, doet ontmoet, zonder daar op voorhand verwachtingen aan te koppelen, want dan zou het niet oprecht zijn. Mijn vrienden staan er net zo in. Zij hangen geen religie aan en hebben hun wortels in Gemert. Wat je overtuiging is en waar je vandaan bent, bepaalt dus niet per definitie wie je bent, wat je doet en waar je werkelijk in gelooft. Er is veel wat ons uniek maakt en nog meer wat ons bindt. Ik ben tot het inzicht gekomen dat het geheel nooit minder is dan de som der delen en dat er zonder die delen geen geheel is.”

Vooroordelen

“Als kind wilde ik ook blonde haren en blauwe ogen, net als mijn van oorsprong Nederlandse klasgenoten op de basisschool. Vooral niet anders zijn, vooral niet opvallen, want dan hoor je er niet bij. Dat er binnen het grote geheel genoeg ruimte is om jezelf te kunnen zijn, ontdekte ik later pas. De eerste indruk is vaak gebaseerd op uiterlijkheden, maar je leert elkaar pas kennen als je in gesprek gaat.”

De meeste mensen kijken echt wel verder dan huid- of haarkleur, om zich een beeld van de ander te kunnen vormen. Een van mijn vrienden zijn laatst tegen me: ‘Ik zie jou niet als niet-Gemerts’. Het sterke gevoel met elkaar verbonden te zijn, laat zich niet beperken door wat volgens anderen juist het verschil maakt. En toch… ik weet dat het zo is, maar blijf eraan twijfelen. Als iemand me raar aankijkt of onaardig doet, vraag ik me nog steeds af: mag je me niet om wie ik ben of mag je me niet, omdat ik aan een stereotype beantwoord? Vooroordelen voeden mijn onzekerheid. Ik wil me niet laten leiden door wat er uit angst gezegd en geschreven wordt over mensen die niet van Nederlandse afkomst zijn, maar dat is lastig. Voor mijn gevoel ben ik altijd net even anders.” 

Ramadan

Het geloof biedt haar houvast. “Ik groei in mijn overtuiging. Als je op zoek gaat naar antwoorden op je levensvragen, ontdek je dat ieder antwoord weer nieuwe vragen oproept. Daardoor verdiep je jezelf er steeds meer in. Dit jaar heb ik voor de eerste keer helemaal meegedaan aan de Ramadan, omdat ik denk dat het me verder brengt. Het is een oefening in zelfdiscipline, geduld en dankbaarheid.”

Detox

“De eerste dagen zijn best zwaar, omdat je lichaam er nog niet aan gewend is. Daarna is het goed te doen. Dan merk je pas hoe consumptie-verslaafd  en overprikkeld we zijn. Of het nu om eten, drinken, grondstoffen of luxeartikelen, gamen of social media gaat: dag in dag uit zijn we aan het verbruiken. Het lijkt wel alsof we nooit genoeg hebben. Zolang alles in overvloed aanwezig is, komen we daar mee weg. We beschouwen het als vanzelfsprekend. De vraag is of dat zo blijft en of het werkelijk nodig is. De ramadan laat je inzien dat het best een tandje minder kan. Als je 30 dagen vast, kom je er ook achter dat andere dingen in het leven minstens zo belangrijk zijn, zoals zingeving en aandacht voor elkaar. Dat draagt bij aan het persoonlijke en het collectieve geluk. Eigenlijk is het een soort voorjaarsschoonmaak van lichaam en geest: een jaarlijks terugkerende detox om (weer) de beste versie van jezelf te kunnen worden. Matigen is heilzaam en even de blik naar binnen richten is meditatief. Je komt tot bezinning, keert naar wat er in de kern toe doet en ontwikkelt vandaar uit nieuwe inzichten. Dat is voor iedereen gezond.”