GEMERT – Ezels. Ik gebruik om de een of andere reden liever het verkleinwoord. Ezeltjes. De grijze droefheid in hun ogen maakt me per definitie melancholiek. Weltschmerz teruggebracht tot het formaat van een weilandje in het Gemertse buitengebied.
Door Simon van Wetten
Ezels en de Vierdaagse van Nijmegen. Is er een connectie? Jazeker. Lenneke Barten legt het uit. “Het begon allemaal met de grote liefde voor dieren. Ik adopteerde op afstand een paard en hond uit Spanje en twee ezels op Bonaire. In die tijd bezocht ik ook de paardenmarkt in Hedel, omdat ik wilde zien hoe het met het dierenleed gesteld is. Daar trof ik Sjors. Helemaal alleen, staande voor een muziektent met allemaal zatte mensen. Ik viel voor Sjors en zo werd ik ezeleigenaresse.”
Wie “a” zegt, dient in meervoud ook “ia” te zeggen. Want een ezel moet met een soortgenoot in de wei staan. Sjors leed zichtbaar onder de eenzaamheid. En Lenneke vond Sven, een jong ezelruintje. Ook met een triest verhaal. Verwaarloosd, vel over been. Lenneke voelde meteen dat zij de zorg voor Sven op zich moest nemen. Gelukkig klikte het goed tussen Sven en Sjors en langzaamaan klommen de twee grauwtjes uit het dal omhoog.
Lenneke stond inmiddels te boek als het ‘meisje met de ezels’ en kreeg het aanbod ergens twee ezels gratis op te halen. Weer trof zij twee hoopjes ellende aan. “En dit alles helemaal niet uit slechte wil, maar uit pure onkunde. Ze stonden erg slecht op de hoeven, zaten onder de luis, het gebit was zeer slecht en ze waren moddervet. Dat laatste is erg gevaarlijk voor ezels.”
Nu heeft Lenneke dus vier ezels, op grond die te koop staat en waar zij zolang gratis gebruik van mag maken. Een perfecte plek voor ezels, met goede omheining en twee oude schuurtjes erop. Tweemaal daags overbrugt Lenneke de afstand Lieshout-Gemert om haar beestjes te verzorgen, te voeren, de stallen uit te doen en de mest uit de wei te halen. “De buren zijn erg behulpzaam. Bij de ene mag ik water pakken – dat is er bij het weilandje niet – en de andere buur voert mijn mest af.”
Een gezonde ezel heeft een karig rantsoen, maar Sjors en Sven, en ook Sjefke en Sientje, dienen op krachten te komen en de rekeningen van de dierenarts en hoefsmid moeten worden betaald. “Vooral de dierenarts is kind aan huis. Gelukkig gaat het met de ezels de goede kant op.” Toch, de kosten liepen zo op dat Lenneke iets moest gaan verzinnen. Zij werd al meerdere malen uit onverwachte hoek geholpen met financiële bijdragen. “Maar ik vind het moeilijk zomaar geld aan te nemen.” Nu deed het toeval zich voor dat Lenneke werd ingeloot voor de Nijmeegse Vierdaagse. Dat wordt een fikse opgave, want door een val van een paard is haar voorheen zo sportieve leven noodgedwongen veranderd. “Maar ik wil gaan lopen voor mijn ezels!”
Lenneke hoopt gesponsord te worden, zodat zij haar dieren nog lang de juiste zorg kan geven. Uw hulp is heel welkom! De vier ezeltjes hebben een eigen Instagram gekregen: rescue_donkey. Daar staat het ezelsverhaal en hoe u kunt sponsoren. Zulks is ook mogelijk via Facebook Lenneke Barten of via telefoonnummer 06-28481614. Lenneke: “En iedereen is van harte welkom eens te komen kijken bij mijn ezeltjes!”
Dat ben ik vast gaan doen, op den Hoek, achter de Mortel. Bovendien liep Lenneke met Sjors en Sven mee in de historische optocht, afgelopen zondag. Misschien heeft u ze gezien. Het drietal is ook aanwezig bij de weidegang van de koeien uit de Brabantse Kluis en op het festival “LEUK” in Keldonk. Behalve als het erg hard regent, want ezeltjes krijgen grijze haren alleen al bij de gedachte aan teveel nattigheid.
Lenneke Barten en haar ezels
Foto's:
