Ondermijning van het platteland

BAKEL – Eén grote tribune, daartegenover het orkest en het koor, de trombonist/accordeonist in een apart hokje, een keukenvloer met daarop een tafel, een ouderwetse en een moderne stoel, een kastje en een wasmand. De ondermijning van het platteland wordt in dit decor zichtbaar gemaakt.

Door Simon van Wetten

Het is inderdaad een Eldorado, daar achter die koeienboerderij aan de Neerstraat. Een prachtig uitzicht op het Bakelse achterland bij Esp, de boorden van de Esperloop vormen een langgerekt bloemenboeket, een al dan niet ingehuurde kat loopt op hoog opgetrokken pootjes door het gras. De boer en boerin wandelen de scène in, over het weiland komt een auto aanrijden. De bestuurder stapt uit, praat in de verte en dus onhoorbaar met de boer. Daar wordt iets geheimzinnigs besproken…

De dochter des huizes springt van de tractor, ontdoet zich van haar overall en haar vader legt uit dat hij die slampamper met z’n gouden ketting, “die hier over ’t erf loopt alsof ie de baas is,” dóór heeft. “Vijfenvijftigduizend euro is een hoop geld voor een schuur. Misschien had ik zestigduizend euro moeten vragen.” Zijn vrouw vertrouwt het niet: “Die vent met z’n cowboylaarzen van krokodillenleer is een Josie Pek.”
Nee, ik ga het verdere verloop van het spel niet verraden, u gaat immers komend weekend kijken. Maar alles zit ongelooflijk knap in elkaar en naast de acteurs, de regisseur, de componist, het koor en het orkest is het vooral schrijfster Wiske Sterringa die een compliment verdient. De dialogen zorgen voor een lach en tegelijkertijd begrip voor de situatie waarin een agrariër met een wat afgelegen schuur gemanoeuvreerd kan worden. Verder dragen de ietwat gokverslaafde zoon, de dochter die haar verliefdheid op de vlotte crimineel in beeld brengt door een fontein van hormonen te spuien, boer Kees die zich écht geen houding weet te geven als uitkomt aan wie hij zijn schuur heeft verhuurd, en zijn vrouw die knokt voor de toekomst van haar gezin, op een heerlijke manier dit theaterspektakel. Maar de show wordt gestolen door Björn van der Doelen, die vlot, charmant en toch ook heel bedreigend de verwevenheid tussen de onder- en bovenwereld gestalte geeft. Als het even niet gaat zoals hij wil, dan is ie duidelijk: “Nooit iemand onderschatten!!”
Leuke vondsten zijn de intermezzo’s van de trombonist en de inbreng van een heuse wethouder die vanwege bedreigingen een onderduikadres zoekt. Intussen zorgen de bewerkingen van carnavals-hits als ‘Bloemetjesgordijn’ en ‘Bij ons staat op de keukendeur’ letterlijk voor het tegengeluid in deze toch best wel zware materie. Want de financiële druk, de benodigde aanpassingen van de stallen, de lage melkprijs, een luchtwasser, de fosfaatrechten en een onwillige bank maken de boer wel kwetsbaar en vooral gevoelig voor zo’n ogenschijnlijk makkelijk verdiend mega-verhuurbedrag voor een ‘autospuiterij’.
Een feestelijke en uitnodigende vertolking van ‘La Bamba’ wordt afgebroken door een hartverscheurende kreet, gevolg door een indrukwekkend betoog van de boerin. De crimineel loopt weg, maar voegt de boer nog toe: “Gij staat bij mij op de lat. Nóóit iemand onderschatten!”
Er valt een lange, veelzeggende stilte die plots veranderd in een daverend en staand applaus van het publiek. Een meer dan verdiende ovatie!
Komend weekend is Eldorado te zien op vrijdag en zaterdag (2 en 3 juni) om 20.30 uur en op zondag 4 juni om 14.30 uur.