Broers Hans en Tom blikken bij afscheid terug op 61 jaar Autobedrijf van Lierop Bakel: ‘We hebben veel gezien’

BAKEL - Via Zwitserland en Frankrijk omrijden om een truck vanuit Oostenrijk terug naar Nederland te halen. Tsjechische muzikanten die zich op sloopauto’s storten. En glibberige ritjes met de bergingswagen. In ruim zestig jaar verzamelden Tom en Hans van Lierop tal van verhalen met hun garagebedrijf.

Met een stapel foto’s binnen handbereik lopen de broers door de rijke geschiedenis van Autobedrijf van Lierop. Het was vader Wim die in 1962 van z’n hobby z’n beroep maakte. In een verbouwde kippenstal, vertelt Tom (67): “Hij was van huis uit boer, maar voelde zich veel meer techneut.” Met name auto’s hadden zijn interesse, vervolgt Hans (66): “Hij had de tijd mee. Steeds meer mensen kregen een auto.”

Al snel werd een eerste serieuze garageruimte gebouwd achter de ouderlijke boerderij aan de Roessel in Bakel. Hans: “Met twee smeerputten. Dat was een flinke vooruitgang.” Niet veel later werd ook de eerste monteur aangenomen. “Sjeng Nelissen”, zegt Tom vrolijk. “Vader boerde er toen nog bij. Er waren nog geen mobieltjes. Sjeng moest regelmatig met ons op de Florett naar het land om iets te vragen.”

In de bloei van het garagebedrijf had ook moeder Nel haar aandeel. Ze deed de administratie en zorgde voor het tankstation, die na een verbouwing in 1968 aan de straatkant werd ingericht. Vader Wim voegde in diezelfde periode een bergingswagen toe aan het bedrijfskapitaal. Hans: “Meer auto’s betekende ook meer ongelukken. Daar was nog niks voor geregeld.” Tom: “Hij laste een kraan met handlier in elkaar, en monteerde die achterop een vrachtwagentje.”

Tom en Hans gingen als jonge jongen al regelmatig mee. Niet altijd makkelijk, zegt Hans: “We hebben veel ellende gezien.” Tegelijkertijd hadden die ritjes iets bijzonders, vervolgt hij: “Stonden we daar weer, midden in de nacht langs de kant van een glibberige weg. Met altijd dezelfde mensen van de brandweer, politie en ambulance.”

Het bergingswerk bracht de Van Lierops zelfs tot over de landsgrens. Tom: “We zijn ooit vanuit Oostenrijk via Zwitserland en Frankrijk teruggereden. We mochten Duitsland niet in met een truck aan de lier.”

Tom en Hans namen het bedrijf in 1985 over. Hun vader werd plotseling ziek en stierf binnen drie maanden. Een gemis, zegt Hans: “We waren allebei nog jong en hadden hem graag wat langer bij ons gehad om zijn advies te vragen.” Moeder Nel bleven tot haar overlijden, op 92-jarige leeftijd, nauw betrokken.

In de nalatenschap van hun vader zat aanvankelijk ook het Tirolerfestijn. Als voorzitter van Musis Sacrum was hij maar wat graag gastheer van het muziekfeest. Er kwamen blaaskapellen tot helemaal uit Tsjechië om in de tijdelijk ingerichte loods te spelen, herinnert Tom zich: “Oostblok toen nog. Ze kwamen uit de bus en stortten zich op onze sloopauto’s. Ze snapten er niks van dat wij zulke mooie auto’s weggooiden.”

Tom en Hans zetten het garagebedrijf zoetjesaan naar hun hand. Zo voegden ze een showroom toe aan de straatkant, het garagegedeelte verschoven ze naar achter.

Al die gebouwen maken binnenkort plaats voor 43 nieuwbouwwoningen. Zonder opvolging stopt het familiebedrijf. Voor hun medewerkers en klanten hebben de broers elders onderdak gezocht. “Een hele verandering”, zeggen ze in koor. Tom: “We weten niet beter dan dat we een garage hebben.” Hans: “Maar dramatisch is het niet. Onze kinderen wilden iets anders gaan doen. En die nieuwe huizen zijn goed voor Bakel.”