Asjemenou?

Zoals ik wel vaker doe… Terugblikken op de tijd die achter mij ligt. Terug naar de tijd van Onze Ouwe, mijn vader. Hij was niet zo’n vleeseter. Het was de structuur die hem niet kon bekoren. Er waren dingen die hij wel at zoals gehakt en sommige aanverwante producten. Saté van halscreb of kipfilet doordrenkt met ketjapmarinade ging er ook goed in. En hete kip vond hij helemaal om van te smullen. Ik heb hem nooit met blote handen een kippenpootje zien afkluiven. Achteraf vind ik het vreemd dat hij zich wel waagde aan vis met graat.

Het komt erop neer dat Onze Ouwe gewoon niet zo van vlees hield. Onze oudste daarentegen wel. Nochtans weerhield het haar er niet van om een weekje zonder vlees te gaan. Zij zat toen nog maar net op het voortgezet onderwijs. Niet per se uit compassie voor de dieren. Het klimaat speelde een grotere rol bij haar keuze. Ik was sceptisch. Evenwel ging ik erin mee. ‘Gaat wel over’ dacht ik. Mooi niet. Het beviel goed dus ze ging ermee door. Uhm…, even omdenken en creatief worden met het gebruik van mijn kookbronnen in de keuken. Dat ging mij goed af. Nu en dan kwam de keuringsdienst langs. ‘Jij bent vegetarisch, niet allergisch!’ sneerde ik dan terug. Nu komt het! Ze dacht er namelijk op een gegeven moment over om veganist te worden. ‘Asjemenou…?’ Hoor ik het goed? Waar is die leeuw…? Loeki heet hij. Verhip! Ik ben het zelf. Ik hoorde het goed. ‘Als jij op jezelf woont, mag jij dat!’ antwoordde ik. Met dit in mijn achterhoofd heb ik het nooit aangedurfd om haar te beduvelen zoals mijn moeder ooit mijn vader heeft beduveld. Op een dag serveerde zij geen kipsaté, maar saté à la kloek. Het is mij een raadsel dat de beste man dat nooit heeft geproefd. Ik heb één keer rollade van kalkoen op tafel gezet. Ze spuugden het allemaal uit.

Prompt was daar Loeki weer met een hele dikke ‘asjemenou’. Onze nummer 1 kondigde namelijk na ruim drie en een half jaar het einde van haar vegetarische tijdperk aan. ‘Waarom? Straks krijg je spijt’ sprak ik tot haar. Met terugwerkende kracht sta ik er niet van te kijken want ooit hunkerde de ex-vegetariër naar een bloeiende frikandellenboom in eigen tuin. Afijn, de timing was fenomenaal, zo vlak voor de carnaval… De frikandellen hebben haar goed gesmaakt.

Anneke