Coach Henk Strik (76) sluit kleurrijke carrière af bij Tremeg : ‘In Gemert voel ik me helemaal thuis’

GEMERT/MIERLO - Na vierenveertig jaar vindt handbalcoach Henk Strik het mooi geweest. De Gemertse handbalvereniging Tremeg is zijn laatste halte op een reis die hem kampioenschappen, promoties en bijzondere ontmoetingen bracht.

Door Siel Peijs

“Tremeg heb ik altijd een mooie club gevonden”, zegt Henk Strik. “Dat vond ik vroeger al toen ik zelf nog handbalde. Bij wedstrijden tegen Tremeg ‘ging het er altijd op’.”

Op zondag 14 april nam Henk Strik afscheid als handbalcoach, na een carrière die hem in vierenveertig jaar langs allerlei roemruchte clubs in het zuiden van Nederland bracht. De laatste vier jaar had de inwoner van Mierlo de heren van Tremeg onder zijn hoede.  

Dat uitgerekend de Gemertse handbalvereniging de club van zijn trainerspensioen zou worden maakt voor hem de cirkel rond. “In Gemert voel ik me helemaal thuis. Ik kan er absoluut niet tegen als spelers zich verstoppen. Bij Tremeg is dat ondenkbaar. De mentaliteit is enorm en spelers helpen elkaar door dik en dun. Zelfs als iemand z’n huis gaat verbouwen staan ze met z’n allen klaar om te helpen.”

Henk Strik, geboren in ’t Haagje in Helmond, geniet van die instelling. “Handbal was vroeger veel groter dan nu”, vertelt hij. “Ik ben op mijn tiende begonnen bij Helmond West. Elke wijk had toen z’n eigen club. De wedstrijden waren heel fanatiek. Dat heb ik altijd meegenomen.”

Als jonge handballer bleek Strik over talent te beschikken. Op zijn zeventiende maakte hij de overstap naar grote broer Swift Helmond, waar hij tot zijn eenendertigste in het eerste speelde. Hij sloot zijn carrière als speler uiteindelijk af bij Oranje-Wit, om bij diezelfde club zijn trainersloopbaan een vliegende start te geven. “De club vroeg of ik de dames wilde trainen. Ik was nog een jong broekie en wist niet precies waar ik aan begon. Maar een jaar later waren we al kampioen en kwamen we in de overgangsklasse. En weer een jaar later speelden we ineens eerste divisie.”

Daarmee was zijn naam als trainer bevestigd. Die eerste twee promoties bleken geen toevalstreffer. Henk Strik stond bij de grotere handbalverenigingen in Brabant en Limburg voor de groep. Clubs als Bevo Panningen, HandbaL Venlo, MHV’81 uit Mill en Handbal Someren loodste hij naar successen. Met de heren van Tremeg vierde hij het kampioenschap en promotie naar de tweede divisie.

Het is een mix, zegt hij, die handbal tot een mooie sport maakt: “Veel mensen zien handbal als een harde sport. Maar het is zoveel meer. Handbal is een combinatie van fysiek, snelheid en uithoudingsvermogen. Er zitten heel veel technische elementen in. En het is heel tactisch. Daar kan het voetbal nog van leren.”

Die tactische kant van het handbal vond Strik tijdens zijn hele carrière interessant. Hij wist zijn teams altijd uitstekend op de tegenstander in te stellen. En investeerde ook in zichzelf: “Met een clubje van vier man gingen we graag naar trainerscongressen, ook in het buitenland.” Het leverde hem behalve nieuwe inzichten ook boeiende gesprekken op. “Daar kwam je in contact met coaches van over de hele wereld. Topcoaches, waarmee je een hele avond over handbal kon praten. Dat vond ik prachtig.”

Het tekent de gedrevenheid en de liefde voor het spel waarmee Henk Strik zijn trainerschap inkleurde. En die niet zomaar verdwijnt. Hoewel hij stopt als hoofdtrainer van Tremeg, heeft hij aangegeven bij de club betrokken te willen blijven. “Om advies te geven. Of te helpen als het nodig is”, zegt hij. Maar niet meer op de voorgrond: “Ik ben 76. Het is mooi geweest.Tijdens de laatste wedstrijd zat zo’n beetje de hele familie op de tribune. Met mijn vier kleinkinderen. Na al die volle zondagen is het de hoogste tijd om van hen te gaan genieten.”